Priesterboordjes strijken
‘Wat ne joekel van un huus.....wat mok daor met?’ vroeg pastoor van den Hengel zich in 1972 af toen hij als verantwoordelijke de pastorie ging bewonen. Eerst was hij alleen pastoor van Zieuwent, later van heel HaZieMa. Hij was op zoek naar een huishoudster om hem te vergezellen. ‘Dat is echt wat voor jou’, zei de wijkzuster tegen Wilhelmien Heukshorst die op dat moment bij een Ulfts echtpaar werkte. Ze twijfelde. ‘Ik wist niet hoe dat allemaal in z’n werk ging en ik had een hekel aan strijken. Vooral die priesterboordjes leken me een enorm karwei.’ De pastoor was zo slim om zijn witte boordje tijdens het kennismakingsgesprek thuis te laten. Wilhelmien stemde in om het drie maanden te gaan proberen. Maar al snel kreeg ze het naar haar zin. Dat zag ook de vader van de pastoor. ‘Dat gaat wel goed met jullie zo te zien’, zei hij tijdens een bezoekje. Ze vulden elkaar heel goed aan.
Goede smaak
Samen wandelden en winkelden ze graag, want Wilhelmien wilde regelmatig iets vernieuwen. ‘Koster Frans te Plate mocht van de pastoor elk jaar een kamer opknappen. Dan mocht ik nieuwe vloerbedekking en gordijnen uitzoeken bij Stoltenborg in Zieuwent. Ik moest wel telkens wachten tot de opruiming, in januari of juli.’ De vitrage die nu nog in de pastorie hangt heeft Wilhelmien door Diny Stoltenborg laten maken. Als de verbouwing klaar is zal deze worden vervangen. Dat een geïnteresseerde zich al heeft gemeld de vitrage over te willen nemen, getuigt van de goede smaak van Wilhelmien. Uiteindelijk heeft ze samen met pastoor van den Hengel 21 jaar in de pastorie gewoond. ‘De mensen binnen de parochie waren allemaal zo aardig, in het bijzonder de vrijwilligers. Ik heb in Zieuwent een onvergetelijke tijd gehad.’ Omdat pastoor van den Hengel het onzin vond om met maar zo weinig mensen in zo’n groot huis te wonen besloot hij in overleg met het kerkbestuur een deel van de pastorie te verhuren aan jonge, pas gehuwde echtparen. ‘Dat was erg gezellig. Al had hij de pastorie liever helemaal verhuurd en was zelf kleiner gaan wonen.’